در ادامه روند خودسوزی صهیونیست ها در اعتراض به وضعیت بد اقتصادی و اجتماعی در سرزمین های اشغالی، یكشنبه گذشته یك نظامی معلول صهیونیست دست به خودسوزی زد و با وجود تلاش نیروهای امدادی، وی دچار 80 درصد سوختگی شد و طبق گزارش ها حالش وخیم است.

هفته گذشته نیز یكی دیگر از صهیونیست های ساكن سرزمین های اشغالی، اقدام به خودسوزی كرد كه پس از چند روز از شدت جراحات وارده، جان باخت. این فرد كه موشه سلیمان نام داشت، پس از آن تصمیم به خودسوزی گرفت كه شركت بیمه ملی رژیم صهیونیستی، آپارتمان او و سپس پدرش را به دلیل بدهی مصادره كرد.

به نوشته برخی رسانه های رژیم صهیونیستی طی هفته جاری صدها مورد تماس با پلیس این رژیم برقرار شده و تهدیداتی مبنی بر خودسوزی در صورت عدم ارایه كمك به آنها مطرح شده است.

این خودسوزی ها در حالی رخ می دهد كه در دو هفته اخیر تظاهرات های متعددی در اعتراض به وضعیت بد اقتصادی و اجتماعی در رژیم صهیونیستی برپا شده است. معترضان خواستار تغییر سیاست های اقتصادی و اجتماعی این رژیم هستند.

تظاهرات اعتراضی علیه وضعیت معیشتی و اجتماعی آنهم از سوی ساكنان صهیونیست سرزمین های اشغالی، پدیده نوظهوری محسوب می شود كه نقطه آغاز آن نیز سال گذشته بود.

تابستان سال گذشته به مدت چند ماه شماری از شهرهای اشغالی شاهد تظاهرات گسترده و بی سابقه در تاریخ رژیم صهیونیستی بود كه در اعتراض به افزایش هزینه های زندگی و قیمت مسكن برگزار شده بود. سال گذشته بزرگترین تظاهرات تاریخ این رژیم رقم خورد.

دور جدید اعتراض ها در رژیم صهیونیستی كه در اولین سالگرد آغاز جنبش اعتراضی علیه نابرابری اقتصادی و بی عدالتی اجتماعی انجام می گیرد، پس از انتشار فراخوان هایی برای برگزاری تظاهرات علیه افزایش قیمت واحدهای مسكونی برگزار شده است. معترضان می گویند، مقام های رژیم صهیونیستی وعده های سال گذشته خود مبنی بر اصلاح اقتصادی را عملی نكردند.

طی سه سال اخیر و در پی بحران اقتصادی در اروپا و آمریكا، اقتصاد رژیم صهیوینستی نیز كه رابطه تنگاتنگی با غرب دارد، دچار مشكلات بسیاری از جمله افزایش بیكاری و كاهش درآمدها شده است. بسیاری در رژیم صهیونیستی، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر و یووال اشتاینیتز وزیر دارایی این رژیم را مقصران اصلی بحران اقتصادی در این رژیم می دانند.

بر اساس گزارش سازمان بین المللی اعتبارسنجی 'مودی' (MOODY)، اعتبار اقتصاد رژیم صهیونیستی از وضعیت پایدار به وضعیت منفی كاهش رتبه یافته است و بر این اساس پیش بینی شده كه وضعیت نزولی در اقتصاد این رژیم دست كم تا 12 ماه دیگر و احتمالا تا 18 ماه دیگر باقی خواهد ماند.

مجله اكونومیست در ابتدای سال جاری میلادی 2012پیش بینی كرده بود كه امسال فرایند صادرات و واردات رژیم صهیونیستی وارد یك مرحله ركود شدید خواهد شد و همچنین سطح معیشتی صهیونیست ها كه بدون شك به افزایش پدیده بیكاری منجر می شود نیز كاهش پیدا خواهد كرد.

بسیاری از كارشناسان معتقدند كه یكی از دلایل بحران اقتصادی در رژیم صهیونیستی، هزینه های سرسام آوری است كه صرف ارتش و نیز سیاست های توسعه طلبانه رژیم صهیونیستی از جمله گسترش شهرك سازی ها در سرزمین های فلسطینی می شود.

ماه گذشته مركز مطالعات صهیونیستی ادفا در تازه ترین پژوهش خود فاش كرد كه ادامه اشغالگری بویژه بودجه های اختصاص یافته برای ارتش و تامین امنیت شهرك نشینان مهاجر، اقتصاد رژیم صهیونیستی را ویران كرده است.

بر اساس گزارش این مركز، از سال 1989 تا سال 2011 حكومتهای پی در پی در رژیم صهیونیستی 13 میلیارد دلار هرسال فقط به عنوان بودجه های گذری جهت تامین حملات نظامی مقطعی خرج ارتش های خود كرده اند و این مقدار سوای بودجه های ثابتی است كه هر ساله برای ارتش اختصاص می یابد كه بودجه امسال آن 19 میلیارد دلار است.

از سوی دیگر این گزارش می افزاید: هزینه ای كه حكومت این رژیم برای هر فرد عادی در اسراییل در خصوص قضایای رفاهی و اجتماعی می كند 458 دلار در سال است و این در حالی است كه این رقم برای هر فرد شهرك نشین جهت تامین امنیت آنان 605 دلار است. یعنی افزایشی 32 درصدی دارد.

مقام های این رژیم در دوره های مختلف به جای توجه به مشكلات درونی و حل ریشه نارضایتی ها، بیشتر توجه خود را متوجه سیاست های توسعه طلبانه خود در اشغال بیشتر سرزمین های فلسطینی و نیز تهدید افكنی در برابر كشورهای دیگر منطقه كرده اند.

علاوه بر مشكلات اقتصادی كه سراسر رژیم صهیونیستی را متاثر كرده، نوع خاص ساختار اجتماعی رژیم صهیونیستی كه در آن نوعی تبعیض نهادینه شده وجود دارد، نابرابری ها در این جامعه را افزایش داده است.

به طور كلی جامعه صهیونیستی جامعه ای منحصر به فرد بوده، چرا كه این جامعه از جمعیتی مهاجر كه از نقاط مختلف دنیا به سرزمین های اشغالی مهاجرت كرده اند، شكل گرفته است. تنوع قومی جامعه صهیونیستی كه در قالب قومیت ها، فرهنگ ها و نگرش های مختلف مذهبی تجلی پیدا كرده، موجب بروز شكاف های اجتماعی و در پی آن نابرابری های اجتماعی شده است. به عنوان مثال در كسب فرصت ها و مناصب سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، صهیونیست هایی كه از كشورهای غربی به سرزمین های اشغالی مهاجرت كرده اند كه به آنان اشكنازی گفته می شود نسبت به یهودیانی كه از كشورهای شرقی مهاجرت كرده اند كه به سفاردی ها معروف هستند، از ارجحیت برخوردار بوده اند. اگر به این شكاف، شكاف های دیگر همچون شكاف صهیونیست ها و اعراب و نیز شكاف مذهبی ها و سكولارها را اضافه كنیم، تصویر بهتری از وضعیت جامعه صهیونیستی و تفاوت های ساختاری موجود در آن بدست می آید.

روند افزایش نارضایتی ها در داخل رژیم صهیونیستی نشان از ناكامی این رژیم در عمل به وعده تحقق رفاه و آسایش به ساكنان غیربومی سرزمین های اشغالی حكایت دارد كه به امید داشتن یك زندگی آرام و مرفه كشورهای خود را ترك كرده اند و به سرزمین های اشغالی مهاجرت كرده اند.

تحقیق**9930**1358